- tinnitus
- tinnītus, ūs, m. [id.], a ringing, jingling, tingling ( poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.:* II.
tinnitusque cie et Matris quate cymbala circum,
Verg. G. 4, 64:strepit assiduo Tinnitu galea,
id. A. 9, 809:sonuit tinnitibus ensis acutis,
Ov. M. 5, 204; 6, 589; 14, 536:aera tinnitus repulsa dabunt,
id. F. 4, 184; Sil. 13, 146; Quint. 11, 3, 31:ad tinnitum aeris,
Sen. Ira, 3, 35, 3; Plin. 34, 8, 19, § 76; 19, 1, 2, § 9:cuminum silvestre auribus instillatur ad sonitus atque tinnitus,
a ringing in the ears, id. 20, 15, 57, § 162; 23, 4, 42, § 85; 28, 2, 5, § 24.—Transf., of language, a jingling, jingle of words:tinnitus Gallionis,
Tac. Or. 26; cf. tinnulus, II.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.